مطالب منتشر شده در دسته ی "اساتید"

ﺣﺠﺔ الاسلام والمسلمین دکتر سید حسن عاملی

در پانزده خرداد سال ۱۳۴۱ در یکی از محلات قدیمی اردبیل (محله محمدیه) و در خاندانی از خوشنام ترین سادات منطقه، کودکی دیده به جهان گشود که وی را «سید حسن» نامیدند. اجداد وی که از سادات جبل عامل لبنان بودند، در زمان حکومت صفویه برای تصدی امر قضا از لبنان به ایران مهاجرت کرده و در روستایی به نام «کلخوران» واقع در حومه شمالی شهر اردبیل – که از کانونهای اصلی تشیع و مجمع بزرگان عرفا، زادگاه و مدفن شیخ جبرائیل و مولد مؤسس خاندان صفوی بوده- ساکن شدند.

در کتاب «الهجره العاملیه فی الدوره الصفویه» نوشته جعفر مهاجر، اول مهاجر این سلسله مرقوم است، در این چند قرن، مجتهدین عالی شأن از این خاندان در منطقه ظهور کرده اند و برخی مانند سید حسین مجتهد، ریاست مطلقه منطقه را عهده دار بوده است. در قرون اخیر نیز، اعاظمی چون آیت الله میرصالح مجتهد مبرور، آیت الله سید محی الدین یونسی، آیت الله سید حبیب الله موسوی اطهاری، العلم الحجه سیدمحمد تقی انواری، آیت الله سید یونس یونسی و … هر کدام در مقاطعی عهده دار هدایت عامه، تمشیت امور خلق و بعضاً مرجعیت مسلم تقلید آنها بوده اند، مرحوم آیت الله العظمی مرعشی نجفی درباره اصالت نسب سادات کلخوران فرموده اند: «ایشان اصحّ سادات آذربایجانند، حسباً و نسباً».
والد وی – که اینک رخ در نقاب خاک کشیده است – از کسبه جزء بازار اردبیل و مشتهر به دیانت و مورد احترام خاص و عام بود و والده اش – که او نیز از تبار سادات جبل عامل است – در زهد و تهجّد زبانزد است.

«سید حسن» پس از طی دوران کودکی – به رسم همه کودکان خانواده های متدین – وارد مدرسه «جعفری اسلامی» شهر اردبیل شد و مقاطع ابتدایی و راهنمایی را در مدرسه مزبور سپری کرده و سپس برای ادامه تحصیلات متوسطه وارد هنرستان فنی شد.

وی دوران نوجوانی خود را عمدتاً با حضور مداوم در محافل وعظ و تفسیر و استفاضه از ارزنده ترین خطبای منطقه سپری نمود؛ لازم به ذکر است که دوران مزبور به دلیل حضور همزمان چندین عالم وارسته، از مقاطع طلائی درخشش روحانیت در اردبیل به شمار می آید. او در اوایل جوانی هم که با حرکت خروشنده مردم مسلمان ایران و نهضت امام خمینی (ره) مصادف گشت، جزو پیشگامان مبارزه و عناصر فعال انقلابی بود.

اندیشه دیرین پیوستن به سلک روحانیت و دوام وظیفه اجدادی با پیروزی انقلاب اسلامی، بر رغبت ایشان برای عزیمت به حوزه علمیه قم افزود تا سرانجام در آغازین ماه سال تحصیلی ۱۳۶۰ و پس از اندک مدت تدریس در روستاهای پیرامون اردبیل، وارد حوزه مقدسه قم شد. با توجه به استقبال گسترده عمومی جهت ورود به حوزه و اظهار علاقه جوانان به تحصیل علوم اهل بیت (علیهم السلام) در سال ۶۰ – که بحق پررونق ترین سال حوزه مقدسه قم از حیث استقبال به شمار می آید – امکان جذب در نظام رسمی حوزه برای وی فراهم نیامد و با عنایت ویژه مرحوم آیت الله شیخ مصطفی نورانی اردبیلی (ره) – نماینده فقید مردم استان اردبیل در مجلس خبرگان رهبری – «سیّد حسن» در حجره ای در مدرسه مؤمنیه در کنار بیت مرحوم آیت الله العظمی بهاء الدینی (ره) اقامت گزید؛ مجاورت معظم له فرصت مغتنمی گردید برای حضور منظم در نمازهای جماعت و بهره مندی از مواعظ و دروس اخلاق آن مرحوم. منبع

ادامه مطلب

حسین فاطمی

حسین فاطمی در سال ۱۳۵۸ در اردبیل متولد شد او عکاسی را از مرکز سینمای جوان آغاز کرد

وی در سال ۲۰۰۳ فعالیت حرفه ای خود را با پیوستن به خبرگزاری فارس شروع کرد و تا سال ۲۰۰۸ به همکاری خود با این خبرگزاری ادامه داد در خلال این دوران در سالهای ۲۰۸۸ و ۲۰۰۹ با آژانس عکس زوما
(Zuma Press) همکاری کرد.

در سال ۲۰۱۰ پس از ترک خبرگزاری فارس، خبرگزاری آمریکایی یوناتیدپرس(United Press International UPI) را برای ادامه فعالیت های خود انتخاب کرد این همکاری مدت زیادی طول نکشید و حسین فاطمی برای عکاسی، کشور همواره خبر ساز افغانستان را که پیش از دو بار به آن سفر کرده بود، برگزید.

در دوران اقامت در افغانستان تا سال ۲۰۱۰ به همکاری با یوناتیدپرس برای پوشش تصویری وقایع افغانستان ادامه داد. در این دوران به آژانس عکس خبری اروپا (Press Agency EPA European) پیوست. پس از یک دوره کوتاه، (EPA) را ترک کرد و به پیشنهاد همکاری (Associated Press AP) پاسخ مثبت داد، که این همکاری تا امروز ادامه دارد.

با انتشار عکس های آقای فاطمی در این سال ها در نشریات معتبر چون تایمز، نیوزویک، پاری ماچ، نیویورک تایم، گاردین، واشینگتن پست و …. برگزیده شدن در فستیوال‌های بین المللی عکاسی، حسین به آژانس بین المللی پانوس (PANOS Pictures) دعوت شد. آژانسی پر آوازه و خوشنام که حسین می توانست فارغ از شتاب و حساسیت های عکاسی خبری، به دغدغه دیرینش، یعنی عکاسی مستند بپردازد، دغدغه ای که هیچگاه رهایش نکرده بود و حتی در اوج اشتغال در خبرگزاری ها و تراکم برنامه های خبری، همواره جای ثابتی در زندگی حسین داشت، پس به آژانس پانوس پیوست تا بتواند وقت بیشتری به پروژه های مستند شخصی‌اش اختصاص دهد و ماحصل تلاش‌هایش را در رسانه ای اصیل و پر مخاطب عرضه کند.

جنس عکاسی حسین و نگاه ژرف و منحصر بفردش همواره مورد توجه بوده است. چه در میان عکاسان که وی را سه بار، در سالهای ۲۰۰۶،۲۰۰۷ و ۲۰۰۹ بعنوان بهترین فتوژرنالیست ایرانی برگزیدند و چه در میان ادیتورها و داورانی که او را شایسته کسب جوایزی چون مدال طلای آساهی شیمبون (۲۰۰۵ و ۲۰۰۶) مدال طلای فتوژورنالیسم چین (۲۰۱۱) و مدال برنز همین فستیوال (۲۰۰۷ و۲۰۰۹) مدال نقره انجمن دلاویز (۲۰۰۶) مدال طلای دیپلم افتخار انجمن عکاسان آمریکا و …. دانستند.

حسین که سابقه عکاسی در کشورهای لبنان، ایران، پاکستان، گرجستان، عراق، روسیه، هند، کنیا و سومالی را داراست از سال ۲۰۰۸ در افغانستان سکونت دارد و پروژه عکاسی خود را در این کشور پیگیری می کند

نمونه عکس های سیاه و سفید حسین فاطمی با عنوان حمام گل مربوط به دریاچه اورمیه را در اینجا ببینید ادامه مطلب

استاد رضا خدادادی

رضا خدادادی در ۷ اسفند ۱۳۳۹ در اردبیل متولد شد.در کودکی به تهران آمد .دوران تحصیلی ابتدایی و راهنمایی را در تهران سپری کرد و پس از آن به اردبیل بازگشت و دوران تحصیلی متوسطه را در آنجا سپری کرد. وی از کودکی شیفته هنر بود و همین علاقمندی موجب شد تا دوباره به تهران بازگشته و در مجتمع دانشگاهی هنر(دانشگاه هنر) و در رشته نقاشی به تحصیل بپردازد. پس از آن تحصیلات خود را در رشته انیمیشن و در همان دانشگاه ادامه داد. وی در دوران تحصیل از دانشجویان فعال و ممتاز دانشگاه بود و همین امر موجب شد هنگام دانشجویی به دعوت برخی از دانشگاهها و موسسات آموزش عالی، به تدریس در دانشگاه مشغول شود. وی علاوه بر فعالیتهای بی وقفه در زمینه خلق آثار هنری متعدد، از آن زمان (از سال ۱۳۷۰ )تاکنون به تدریس در دانشگاهها اشتغال داشته و هم اکنون عضو هیات علمی دانشگاه هنر تهران است. رضا خدادادی در سال ۱۳۶۳ با دختری به نام ژیلا مینایی ازدواج کرد و حاصل این ازدواج موفق، پسری به نام خزر و دختری به نام صدف است

فعالیت‌ها : ضا خدادادی از کودکی به نقاشی و مجسمه سازی روی آورد.و بعدها علاوه بر تدریس در دانشگاه در سایر زمینه های هنری ازجمله: دیوار نگاری(نقاشی دیواری)، ماکت سازی، طراحی داخلی به فعالیت پرداخت.وی در بیش از ۱۰۰ نمایشگاه انفرادی و گروهی داخلی در داخل وخارج از کشور آثار خود را در زمینه نقاشی و مجسمه سازی به نمایش گذاشته، و علاوه بر ایراد سخنرانی های متعدد، چندین مقاله نیز در نشریات معتبر به چاپ رسانده است. تعدادی از آثار وی در مجموعه ها و گنجینه های عمومی، دولتی و خصوصی، داخلی و خارجی( مانند:موزه هنرهای معاصر تهران ، فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ، سازمان زیباسازی شهر تهران موزه آستان مقدس امام علی در نجف اشرف و…)نگهداری می شود.رضا خدادادی علاوه بر مسئولیتهای متعدد و همکاری هنری با برخی از نهادها و سازمانها دولتی، سالها مدیر گروه نقاشی و مجسمه سازی دانشگاه هنر بوده و همچنین مدیریت گروه کارشناسی وکارشناسی ارشد موسسه آموزش عالی سوره تهران را نیز عهده دار بوده است.
تحلیل آثار:آثار هنری رضا خدادادی با وبژگی خاص و منحصر به فرد، و بر اساس طبیعت، ادبیات، فلسفه و جهان بینی شخصی وی آفریده می شوند. آثار نقاشی خدادادی را می توان به دوره های مختلف تقسیم بندی نمود :دوره پیش از دانشگاه، که شامل آثاری بر اساس تجربیات و مشاهدات عینی و تجربیات دفرماسیون فیگورها و اشیااست، دوران دانشگاه، با تمایلات انتزاعی وبر اساس موضوعاتی که یاد آور فضاهای گذشته معماری سنتی ایران، کتیبه ها و خط نبشته ها ، … در قالب فضاهای دوبعدی و در بسیاری موارد مبهم و به دور از هر گونه تظاهر برای یاد آوری گذشته ها( که حاصل آن فعالیتها چندین نمایشگاه گروهی و انفرادی بود). دوران متاخر، که خود به دوره های متعددی و بر اساس نام گذاری وی از مجموعه آثارش تقسسیم بندی می شود.
مجموعه طراحی های شبانه این مجموعه آثار وی عبارت است از طراحی هایی از فیگورهای انسانی رقصان و وهم انگیز به نام شبانه مشتمل بر صدها طرح مدادی، که نیمه شبها خلق می شدند. پس از آن طراحی های مدادی شبه مینی مالیستی از پیکره های زنان ودختران جوان، با حالتهای عادی در زندگی، بدون پرداختن به جزییات صورت( که حاصل آن نمایشگاهی انفرادی در گالری برگ و نمایشگاه گروهی در موزه ی هلند بود) و تعدادی آثار طراحی و نقاشی فیگوراتیو که در آن اغلب زنان و مردان با صورتها و اندامهای به هم ریخته و زشت به تصویر درآمده اند.(که تعدادی از ان آثار در نمایشگاههای گروهی در معرض دید عموم قرار گرفتند).
مجموعه ی حیرانی آثاراین مجموعه به شکل شگفت انگیزی نسبت به دوره های پیش متحول شده بودند.این بار توجه هنرمند به طبیعت معطوف گشته بود. وی این مجموعه آثار را که نمایشی از مطالعه و درک عمیق طبیعت و مراقبه ی طولانی هنرمند بود حیرانی نامید . مجموعه آثار حیرانی با تکنیک رنگ وروغن ودر روی بوم به ظهور وبروز رسیدند. خط اصلی ترین عنصر تصویری این نقاشیها بود .خطوط رنگی بی شماری که روی هم و در لابلای هم با دقت و وسواسی عجیب، با ظرافت وبدون کوچکترین خطا، فضایی خیال انگیز ی می ساخت و بیننده را وسوسه می کرد که با دست خطها را کنار زده واز لابلای متراکم این خطوط چیزی یا راهی را ببیند! می توان موفقیت این آثار از دو جنبه قابل بررسی است : نخست، صورت ظاهری و شیوه اجرایی آثار، که با الهام از طبیعت و با استفاده از فقط خطوط رنگی و با اجرایی مطلوب شکل می گیرد، و فضایی متفاوت و بی سابقه ای پدید می آورد. دوم، جنبه ی مفهومی و معنایی آثار است که علاوه بر توجه دادن مخاطب به زیبایی های طبیعت، به جنبه های عرفانی و ماورایی تاکید داشته و بیننده را در برابر فضایی بسته، در هم تنیده و تو در تو و پر از رمز و راز قرار می دهد؛ که اشاره ای است به زندگی نوع بشر، با سوالات و مجهولاتی بی شمار . انتخاب آگاهانه عنوان حیرانی بر این مجموعه بر موارد اشاره شده تاکید دارد.

مجموعه ی ذکر چند سال بعد از مجموعه حیرانی مجموعه ی دیگری با نام ذکر پدید آمدند . این مجموعه پس از فراقت از یک دوره بیماری، در دوران نقاهت هنرمند، وهنگامی که وی دچار نوعی افسردگی شدید شده بود خلق شدند. مجموعه آثار ذکر، با تونالیته های متعددی از یک رنگ و با استفاده از ریتم خطوط ساده و کوتاه، پشت سر هم، و ردیف شده، بدون هیچ واقعه ی دیگری شکل می یافتند، خطوطی که از بالا تا پایین و تکرار می شد . گویی که ابتدا و انتهایی و پایانی ندارد . وی در خصوص این آثار می گوید: درسالهای اخیر مجموعه آثاری در زمینه نقاشی پدید آوردم که نامشان ذکر بود.تکرار بی امان عنصری ساده در سطح بوم، بی معنا ی ظاهر، بی هیچ نشانی از طبیعت واقع ومصنوع. وبا کمترین وساده ترین شکل ممکن .خطوطی عمودی در ردیف، وپشت سرهم .از بالا به پایین. تکرار یک عنصر بی معنا و مجرد، با رنگهایی یکسان و به دور از هر گونه تزیین و بزکی، و ظاهری دلفریب . با قناعتی در شکل و ظاهر. هر خطی حمد و ثناء بود، وذکر وتسبیح متوالی، که انگار پایانش نیست. خطها ذکری مداوم بودند، و تکرار یکنواخت، که بی نهایتشان می ساخت. در معنا، ذکر را نگاشتن نیز خوانده اند. نگارشم برای هر اهل دلی ذکر جمیل بود و ذکر سالکان . که نمی دانستم با تصویر، غیر از این طریق چگونه تسبیح و تهلیل متوالی گویم .که هرچه می کردم غیر از این ریا بود وشرک . آثار ذکرم باید که انتزاع کامل بود . من، هنر انتزاعی را ستایش می کنم، چراکه از اشکال و رنگهای تمثیلی و غیر واقعی بهره دارد. وتقلید از عینیات جهان مادی نمی کند. ازناسوت به دور است و به لاهوت و حقیقت، و به سلیقه کیانم و نیایم نزدیک . نقاشیهای ذکرم را انتزاعی و مجرد ساخته ام، تا بی ریا باشد و صورتش به چیزی نماند
مجموعه ی نقش برجسته های نوستالژیا: رضا خدادادی از سال ۱۳۸۸ رویکرد جدیدی را در آثارش به نمایش گذاشت .با وجود اینکه که وی همچنان مجموعه ذکر خود را ادامه می دهد؛ مجموعه ی جدید نقش برجسته ای با عنوان نوستالژیا را پدید آورد آثار نقش برجسته نوستالژیا از چند منظر قابل تحلیل و بررسی است. اول: به لحاظ مفهومی که قصد یاد آوری تعمدی خاطرات تصویری فراموش شده گذشته را دارد. مجموعه آثار نوستالژیا به دنبال تایید و یا رد ضرورت یاد آوری گذشته ها نیست و به خودی خود نیز موافقت یا مخالفتی با نوستالژیا ندارد. بلکه در پی آن حسی است که با مشاهده این آثار در هر یک از مشاهده گران ایجاد می شود؛ البته هر مخاطبی می تواند نوستالژیا را رد کند یا بپذیرد.دوم: به لحاظ تصویری و ساختارهای آن، که در نگاه نخست، گویی تصاویر و اشکال در این آثار همان هایی است که بر دیوار غارها، در حجاری ها، روی سفالینه ها و کتیبه ها، در بناها و کاشی های گذشته ها نقش بسته است؛ اما با تامل بیشتر می توان به این نکته پی برد که از کپی برداری و یا تقلید عین به عین از آن نقوش و اشکال در این آثار پرهیز شده و شباهت ها در پاره ای موارد شاید به دلیل انتخاب روش طراحی این نقوش و اشکال است. سوم ترکیب بندی اجزا و ساماندهی عناصر تصویری گاه نامتعارف این آثار است. ادامه مطلب