مطالب منتشر شده در دسته ی "بازی های محلی"

بوجاق توتدی

نام محلی: بوجاق توتدی
اهداف کلی: آشنایی با اشکال هندسی ، تقویت قدرت جهش و تعادل
اهداف جزیی: تسریع و دقت در انجام عکس العمل ها
تعداد بازیکن: ۵ نفر
سن بازیکنان: ۱۰ الی ۱۵ ساله
ابزار لازم: یک قطعه گچ
محوطه بازی: زمینی به ابعاد ۴ × ۴ متر

شرح بازی:

مربع ۴ × ۴ متر که رسم شد دایره ای به شعاع نیم متر در وسط مربع می کشیم. سپس حریم گوشه ها را تعیین می کنیم. بدین صورت که از هر گوشه ی مربع به اندازه ی نیم متر از هر دو ضلع را مشخص کرده و با گچ به هم وصل می کنیم

بهتر است که خود بازیکنان در خط کشی زمین بازی همکاری کنند.

با شمارش دهدهی بازیکنان (۱۰ الی ۱۰۰) عدد صد به هر بازیکنی نصیب شود در مرکز دایره ی وسط مستقر خواهد شد و سایرین در حریم گوشه ها.

با شروع بازی ، آنهایی که در گوشه ها قرار دارند سعی می کنند با حرکات سریع و فریبنده و همکاری یکدیگر ، حواس بازیکن وسطی را بهم زده و در فرصتی مناسب با جهش و سرعت ، گوشه های خود را عوض کنند.

چون در چهار سو هستند، بازیکن، بازیکن وسط بایستی با دقت و هوشیاری تمام جوانب را نیز نظر گرفته و در موقع تعویض گوشه ها از سوی آنها، یکی را تسخیر کند.

در این حال، بازیکن سنگر باخته، به وسط زمین می آید و بازی را ادامه می دهد تا شاید یکی دیگر را تسخیر کند. و الی آخر…

نکات: در اینجا مربی یا معلم ورزش بایستی بازیکنان را متوجه سازد که تحرک داشته باشند و بی وقفه گوشه های خود را عوض کنند، و الا بازی برای نفر وسطی، کسل کننده خواهد شد. ادامه مطلب

خط و خونه

نام بازی: خط و خونه (اِکر دوکِر)
نام محلی: جیزیق

در اینجا به بررسی و چگونگی اجراء و شرایط بازیهایی که به خط و خونه یا اِکر دوکِر معروف هستند می رسیم ولی به علت گستردگی و کثرت این بازی ها که در این مقوله نمی گنجد ، فقط چند نمونه از ساده ترین آنها را که اجرای آنها برای کودکان عملی است می آوریم ، شاید که رضایت مربیان محترم و کودکان گرامی فراهم گردد. لازم به ذکر است که این بازی ها از جمله بازی هایی است که در ایام گذشته ، در سراسر گیتی ، بزرگسالان را نیز به خود مشغول کرده بود.

اهداف کلی: افزایش و فدرت استقامت پاها ، هماهنگی چشم ها و دست ها ، آموزش رعایت نوبت

اهداف جزئی: پایداری در مقابل مشکلات و آموزش رعایت نوبت

تعداد بازیکن: حداقل ۲ نفر ، گروهی نیز اجرا می شود.

سن بازیکنان: محدودیتی ندارد

ابزار لازم: یک قطعه سفال یا کاشی ۸ × ۸ سانتی متر و گچ

محوطه بازی: زمین صاف و مسطح ، حداقل به ابعاد ۵ × ۴ متر

شرح بازی:

برای سهولت در امر آموزش بازی ابتدا مقررات و شرایط آن را برای مربیان و کودکان بازگو می کنیم ( اشتباه در هر یک ، موجب سوختن است. ) :

۱- کاشی و یا پای بازیکن هرگز نباید روی خطوط قرار گیرد.

۲- در هر خانه ، حداکثر تا ۳ بار لی لی کردن مجاز است.

۳- اگر بازیکن در هدف گیری و انداختن قطعه کاشی (یا سفال) به خانه ای که مورد نظر است اشتباه کند.

۴- قطعه کاشی یا سفال بازی برای رسیدن به خانه ها از روی خط ها سُر می خورد و می توان آن را از روی خانه ای نیز سُر داد.

۵- بازیکنی می تواند خانه ها را پی در پی کند که اشتباه نکرده باشد.

۱- خط و خونه ی ساده که در زبان محلی به ( اَیاق جیزیقی ) مشهور است. روی زمین صاف و مسطحی ، مطابق شکل ، رسم می کنیم.

به قید قرعه ، ترتیب بازی نفرات ، مشخص و نفر اول برای شروع بازی ، روبروی خانه ی شماره ۱ می ایستد و قطعه سفال را به طرف داخل خانه ی شماره ۱ پرت می کند و لی لی کنان آن را با ضربات پای زمینی از خانه های ۲ و ۳ و۴ و ۵ می گذراند و در خانه ی ۵ کمی استراحت کرده و بازی را ادامه می دهد و از خانه ی ۸ ، به بیرون می زند.

اگر موفق بود این بار در خانه ی ۲ می اندازد و … بازی را برای ۸ خانه تکرار می کند. سپس پشت به خانه ها ایستاده و می گوید : خونه یا بیرون ( اِو یا اِشیک ) و کاشی را از بالای سرش به پشت رها می سازد، هرجا که افتاد ، خانه ی اوست و با علامت × و نوشتن نامش آن را تصاحب می کند که در دورهای بعدی بازی می تواند در آن استراحت کند و در مقابل ، سایر بازیکنان با مشکل مواجه خواهند شد و بایستی آن خانه را پَرِش کنند و پای در آن ننهند ، مگر اینکه صاحب خانه باریکه ای از خانه را برای عبور در اختیارشان بگذارد که به اصطلاح محلی ( پیشیک یُولی ) گفته می شود.

در خاتمه ، هر که خانه ی بسیار دارد ، برنده ی بازی است. ادامه مطلب

دوزمه – دوز

نام بازی: دوز

نام محلی: قُوندوم، گِشدیم

اهداف کلی: یادگیری ترسیم و اعداد، پرورش هوش و اندیشه و قدرت پیش بینی

اهداف جزئی: تمرکز حواس و انجام مسابقه سالم

تعداد بازیکن: ۲ نفر

سن بازیکنان: محدودیتی ندارد

ابزار لازم: ۳ مهره سفید، ۳ مهره سیاه، یک برگ مقوا و یک قلم

محوطه بازی: یک اتاق

شرح بازی:

ابتدا در روی یک برگ مقوایی شکل مربوط به بازی را با قلم (یا روی زمین با گچ) رسم می کنیم.

هر دو بازیکن دارای ۳ مهره ی مشابه با رنگهای متفاوت دارند. به قید قرعه، یکی از آنها با قرار دادن یکی از مهره هایش در نقطه ی مرکزی مربع (اگر با تجربه باشد) که برتمامی خطوط تسلط دارد، بازی را شروع می کند و نفر دوم مهره ای را در یکی از گوشه ها (اگر با تجربه باشد) که از لحاظ موقعیت مکانی در درجه دوم است می گذارد و دوباره نفر اول در یکی دیگر و از گوشه ها و …

این بازی به همین نحو ادامه می یابد، تا هر دو، ۳ مهره ی خود را در محل های تلاقی خطوط کاشته باشند و پس از آن، هر کدام در نوبت خود، با جابجا کردن همان مهره ها، سعی می کند که هر ۳ مهره ی خود را در یک خط مستقیم ردیف کند یا بچیند و همچنین با قرار دادن مهره خود به عنوان مانع بروی نقطه ای که حریف را از تکمیل ردیف رو به اتمام ناتوان کند.

در این بازی هر کدام با تکمیل نمودن هر ردیف، یک امتیاز می گیرد و در پایان، بازیکنی که تعداد امتیازاتش را به حدی که تعیین کرده اند برساند برنده ی بازی است.

نوع دیگر این بازی که قدری پیچیده است، روی این شکل اجرا می شود، هر کدام ۱۱ مهره ی مشابه با رنگهای متفاوت دارند که به ترتیب هر کدام مهره را در نقطه ای می کارد و … و هر کدام بتواند ردیف ۳ تایی را تکمیل کند حق دارد یکی از مهره های حریف را از روی نقاط صفحه ی بازی برداشته و کنار گذارد.

بازی ادامه می یابد و هرگاه یکی از آنها تعداد مهره هایش به ۷ برسد برای اینکه از جذابیت بازی کاسته نشود ادامه ی بازی و حرکت مهره با او خواهد بود. این حرکت محدود به یک پله نیست و حتی می تواند، ردیف ناقصی را تکمیل نماید. در خاتمه بازیکنی که فقط ۲ تا از مهره هایش باقی مانده باشد، بازی را باخته است.

لازم به ذکر است وقتی که مهره ها مرحله ی گذاشتن (قوندوم) را سپری کردند بایستی با جابجایی آنها (گشدیم) بازی را انجام و ادامه داد که فقط یک پله یا مقطع امکان پذیر است. ادامه مطلب